“Gevoelens en emoties vertonen zich aan aan ons als een opeenvolging van televisieshows. Maar we hebben weinig controle over de programmering – die begint in de ochtend en gaat door tot diep in de nacht. Afhankelijk van de eb en de vloed van gebeurtenissen, onze veranderde percepties en onze interne dialogen, voelen we de vreugdevolle vervoering van liefde, de afgestompte stagnatie van verveling, de uitbundigheid van vreugde, de agitatie van ongerustheid of frustratie, de warme geruststelling van geluk, de pijn van teleurstelling of verlies. We zien, we observeren, en de kracht van onze percepties werpt ons in het drama. Het script is al geschreven: de emotionele reacties zijn voorspelbaar en we ervaren wat onze impulsen ons dicteren. Zodra we ons de ervaring toe-eigenen, zodra we zeggen “ik ben gelukkig”, “ik ben boos”, “ik ben verdrietig”, worden ik en de ervaring een; ik kan mezelf niet scheiden van mijn percepties of mijn emoties, of onderscheid maken tussen mijzelf en mijn reacties….Als we onszelf eenmaal mee identificeren smelt het gevoel of de emotie samen met onze perceptie van “mij”en alles wat “mij”voor ons betekent. Hoewel we zeggen “mijn vreugde”, “mijn verdriet”, alsof wij de leiding hebben, zijn we aan de ervaring gebonden zodra we die zo sterk op onszelf betrekken. De associatie blijft bestaan in de geest, en kleurt de perceptie van onze ervaring en onszelf. ” citaat uit: “Kum Nye De betekenis van vreugde, de betekenis van zijn.” geschreven door Tarthang Tulku.
