Ons lichaam is de basis voor onze identiteit, het is zowel ons fysieke lichaam als ook de wereld om ons heen. Het lichaam kan een bron van plezier zijn, zoals het genieten van voedsel en geur maar het kan ook een bron van ongemak zijn, zoals van pijn en ziekte.
Taal helpt ons om ervaringen te labelen en te begrijpen.
Onze geest kan ook ervaringen creëren, zoals vreugde, vrede en moed, of verdriet, angst en schaamte. Deze ervaringen veranderen steeds, en de geest past zich aan de situatie. Er zijn ook verschillende kwaliteiten die ons kunnen helpen om met deze ervaringen om te gaan, zoals zorgzaamheid, geduld en acceptatie.
Je kan hierover meer lezen in het boek van Tarthang Tullku: “Gesture of Great Love”.
“Lichaam, taal, geest”
“Om te begrijpen waarom de menselijke reis met zoveel lijden is gevuld, kunnen we onderzoeken de drie voertuigen die we hebben om met onszelf en de wereld te communiceren. Dit zijn lichaam, taal en geest.
Het lichaam is de basis voor identiteit: ‘ik’ is het lichaam, en dat geldt ook voor het fysieke lichaam, maar ‘het lichaam’ is ook dit land… en de wereld. Alles wat als basis voor identiteit functioneert, kan worden gezien als ‘lichaam’. Het fysieke lichaam levert de grondstof voor onze ervaring. Het lichaam kan de bron van grote vreugde zijn: de subtiele smaak van voedsel, het zoete genot van geur. We vinden genezing in onze slaap en worden geroerd door de schoonheid van kunst en natuur…Toch kan het lichaam ook de bron van ongemak zijn. We kennen heel goed de pijntjes en kwalen die opkomen, sommige chronisch, andere plotseling en onverwacht – de steek van een bij, een klap op het hoofd, een pijnlijke spier.
De geur van afval roept gevoelens van walging op. Als je verdoofd bent, voel je je niet meer levend. Honger en dorst ontnemen de wereld alle andere betekenis.
Taal labelt de ervaring. Bij de waarneming komt een speciale stem in het spel; Ik noem het ‘de fluisteraar’. De fluisteraar is al actief voordat de zintuigen gegevens ontvangen. Het wijst alles aan, legt uit en interpreteert: “Hier is je huis; dat is een mooie auto; wat zijn die mensen aan het doen?” Waarnemingen komen en gaan, stijgen en dalen in golven, kabbelen naar buiten, weerkaatsen en bewegen heen en weer.
De geest manifesteert zijn eigen scala aan ervaringen.
De geest transformeert verdriet in vreugde.
Zorgzaamheid houdt het zicht helder.
Moed is een steun en geduld maakt het mogelijk om juist te kunnen handelen. Zorgvuldigheid voorkomt het opgeven van doelen.
Acceptatie is een bondgenoot in elke omstandigheid, terwijl geloof en vertrouwen kunnen de beperkingen overwinnen.
Respect brengt nederigheid, terwijl schaamte een herinnering kan zijn dat er iets is misgegaan.
Toewijding lost de grenzen op die gepaard gaan met het centraal stellen van ‘ik’.
De geest ondersteunt ook ‘kennisvermogen’ om meer te weten.
Verbeelding opent wereld van verwondering.
Mindfulness ondersteunt een beter begrip en concentratie wekt verborgen vermogens op van de geest.
Onderscheidend inzicht is een betrouwbare gids, terwijl wijsheid verder gaat dan het bekende.
Het onderzoeken is een gewaardeerde vriend, die leidt tot nieuwe inzichten.
Gevangen in onwetendheid vertoont de geest gemakkelijk giftige eigenschappen. Verlangen en hebzucht kunnen nooit worden bevredigd.
Hebberigheid resulteert in een bekrompen kijk op de wereld.
Trots en arrogantie vervormen de visie, jaloezie brengt geen rust en woede verdraait de waarheid.
Angst creëert ontevredenheid, zelfs in de meest gelukkige omstandigheden.
Haat vernietigt het leven, en spijt en schuld maken innerlijke vrede kapot.
Wanneer verwarring de overhand krijgt, wijkt het natuurlijke vermogen van de geest om te weten af en wordt het verlamd door onwetendheid.
Concepten en gedachten vermenigvuldigen zich en de wereld wordt klein en donker.
Twijfel vernietigt zekerheid; achterdocht en paranoia vertroebelen de geest nog steeds verder.
Emoties zoals wrok en boosaardigheid, oneerlijkheid en schijnheiligheid zijn als dieven die de integriteit beroven.
Hoop en vrees verhinderen helder zicht.
Onverschilligheid kan zich voordoen als gelijkmoedigheid, maar het vernietigt elke kennis van wat waarde heeft.
Luiheid ondermijnt doelen en zorgt ervoor dat we ontsnappen in een wereld waar niets uitmaakt.
Op welke manier je lichaam, taal en geest ook omgaan met de wereld, het patroon is hetzelfde. De fluisteraar identificeert en jij reageert. Ervaring ontvouwt zich in karakteristieke ritmes, de ene mentale gebeurtenis volgt de andere op.
Het geheugen zorgt voor een verbinding tussen het heden en het verleden, maar de reikwijdte van het mogelijke blijft constant. Je ervaart, je vergeet en je ervaart opnieuw.
Net als een jong kind dat plotseling verdwaalt in een drukke straat, heb je geen idee van hoe je nu bent gekomen en heb je geen vertrouwen dat je de toekomst kunt beheersen. Je accepteert verwarring zoals de dingen zijn.”
Kunstwerk van Aleksandra Jadczuk
