“Wanneer je gestrest bent en snakt naar verlichting, kan de gedachte opkomen: “Ik weet niet hoe ik het moet doen – ik weet niet hoe ik moet ontspannen”. De enige manier waarop je dat kunt doen is plekken van spanning opzoeken en ze één voor één ontspannen, zo veel en zo vaak mogelijk. Laat op verschillende van de dag of als onderdeel van je vaste zitmeditatie alle spanningen, al het in- en vasthouden dat je opmerkt, los. Laat dwingende gedachten gaan – de “ik weet niet hoe”-gedachte die je geest vernauwt. Laat de ” ik “gaan die jou identificeert met verwarring. Al deze gedachten zijn niet relevant – verwarring is niet relevant, redenen zijn niet relevant, en je fixeren op “ik “heeft geen zin. Op zulke momenten weet je alleen dat je gespannen bent en je niet op je gemak voelt. Maak dus alle lichaamsdelen los: ontspan de zenuwen in je borst en laat alles gewoonweg zijn. Ontspan je keel en laat je kaak enigszins openvallen. Houd je ogen half gesloten en verzacht je blik. Strek voorzichtig de achterkant van je nek een beetje, en ontspan de spieren daar. Scan je lichaam opnieuw op tekenen van gespannenheid. Waar je ook maar strakheid of spanning voelt, laat die los. Adem zacht, en laat de geest rusten in kalmte….Gewoonlijk duurt het enkele weken voordat je begrijpt hoe je met spanningen en lichamelijke sensaties moet werken, tot je een kalme en stabiele staat van ontspanning kunt handhaven. Dit beginstadium bereidt je voor op het proces van “afstellen”van lichaam, geest en zintuigen, door ze te kalmeren en te richten op een ontspannen staat van zijn die stil is, volledig open en vrij van fixaties. Dit proces is vergelijkbaar met het afstellen van de motor van een auto om hem soepeler, krachtiger en efficiënter te laten lopen.”
Citaat uit: “Kum Nye De betekenis van vreugde, de betekenis van zijn”
van Tarthang Tulku p. 35.
